jour des sacrifices

Het hele 'kunstbende' was dan uiteindelijk niet zo'n geweldig succes. Althans een succes dat niet voor mij besteed was. Het hele gebouw liep die zaterdag over van bruisende talenten. Ik hou wel van dit soort alternatievelingen. Ze stralen iets positiefs en een hoop wilskracht uit. Elke grijze hersenmassa zou van hun nog veel kunnen leren! Zowat al mijn vriendinnen of vage kennissen werden, weliswaar verdiend, vermeld in de top 3. Je kan dus aan de andere kant ook wel begrijpen dat dit dan best een pijnlijke nederlaag was. Toch heb ik hieruit wel één ding geleerd; je moet je eigen werk appreciëren. Hoewel mijn papa mijn foto uitschold voor 'rommel' en mijn mama het wel 'oké' vond - ze vanaf het moment dat ze de zaal in liepen spontaan 'wauw' bij een andere foto riepen - en ze geen tijd hadden voor de prijsuitreiking (deels omdat ze er vanuit gingen dat ik hoogstwaarschijnlijk niet in de prijzen zou vallen) ben ik best tevreden over mijn werk.

BEOORDELING JURY:

Presentatie is origineel, maar te braaf in het ensceneren van het geheel. Polaroid is een leuk idee. We willen niet zozeer het proces zien, maar het eindresultaat. Laat ruimte voor interpretatie!