zeggen, beloven, zweren

We zeggen, we beloven en zweren dingen. 

We zeggen dat we van iemand houden, 

we beloven van hem te houden en zweren dat het voor altijd is. 

Hoor je na de tweede regel de ironie van een mensenleven? 

We weten niet wat we zeggen, 

we snappen niet wat we beloven en zweren verloor al lang zijn kracht. 

De zon is jaloers omdat de wereld nu rond ons draait

hou me

Hou me vast, 

schreeuw dat je van me houdt,

maar hou me steeds stevig vast. 

Littekens

Men zegt dat tijd alle wonden heelt. 
Ik zeg dat een sober mensenleven niet volstaat om alle wonden te helen. 

Wonden worden littekens. Sommigen verwaarloosbaar voor het oog, anderen een kwelling voor het lichaam. Maar ongezien de vorm, kleur of grootte van onze littekens, het is de herinnering eraan die ons onophoudelijk blijft achtervolgen. Ze komt voor in onze dromen en verschuilt zich in voorwerpen. 

Zo zal de herinnering aan jou nooit vervagen, evenals het litteken. Het is een bruuske lijn die mijn hart uiteenrukt in twee grove stukken. In het kleine deel zal je blijven voortleven maar het grootste deel zal je afwezigheid negeren en pompt de toekomst tegemoet. 

.

De woorden op je lippen smelten terwijl je ziel versteent
omdat je verstand voelde wat je hart niet weten kon

Kindertijd

Onze prof sprak tijdens psychologie over het proces 'volwassen worden'. Hierbij paste hij een dubbele definitie toe: volwassen worden is enerzijds het sterven van de kindertijd en anderzijds het begin van de verantwoordelijkheid. Bovendien hoort bij het sterven van de kindertijd ook het loslaten van al je kinderlijke dromen. 

Eigenlijk wil ik helemaal nog niet volwassen worden. Ik wil voort dromen. Ik verlang naar de tijd dat alle wegen nog openlagen. Dat ik nog astronaut kon worden zonder wiskunde en fysica, of wetenschapper zonder chemie en biologie. Dat ik kunstenaar kon worden zonder concept of dat ik schrijfster kon zijn zonder spelling en grammatica. 

Maar hoe ouder ik word, hoe meer ik verlang naar de sterren. Hoe meer ik de kleuren van de  natuur bewonder in de herfst en des te meer ik schrijf over kunst. Het stelt me af en toe gerust dat mijn dromen wellicht nooit zullen vervagen. 

Word ik dan een tweede Peter Pan? Altijd in groene tuniek en eeuwig jong? Ik denk het niet. Mode verandert immers snel en zelfs ik word ouder. 

Momenteel voelt het alsof mijn kinderlijke geest niet kan volgen met de volwassen situatie waarin mijn lichaam zich bevindt. Ik voel me te oud voor het middelbaar en zeker te jong voor de universiteit. Volgens psychologie is dit een 'inwendig conflict met mezelf' en zal ik me de lang uitgestelde vraag moeten stellen: "Wie wil ik worden?" 

Het is lang geleden dat de zwaartekracht me zodanig naar de grond heeft getrokken dat ik niet meer weet waar ik met mijn voeten sta. Want ik weet helemaal niet wie ik wil worden. 

Ik weet alleen dat ik het liefst wil terug gaan naar wie ik was.

 

Alle begin is moeilijk

ik schrijf nooit iets op mijn eerste bladzijde

ik laat ruimte voor iets spectaculairs

een zeker fenomeen dat mezelf moet beschrijven

daarom blijft die eerste bladzijde telkens weer wit

Knipsels

You are a cinema

I could watch you forever

Stylish

Aangezien mijn handen jeuken om eindelijk nog eens iets te bloggen,

heb ik daarom een handige kledingtip (voor het hopeloos onvoorspelbare weer in mei!)

Dus wanneer je 's morgens een veel te warm hemd hebt aangedaan en die regenachtige morgen plotseling in een branderige dag veranderd is  - kan je alvast je hemd omtoveren tot topje in 3 min - en zo okselzwembaden vermijden! 

(Ook altijd handig als je geen tijd hebt om je om te kleden voor een feestje) 

Paris

Ma vie commence à Paris. 

a study of dreams

Preutse jeugd

Om de volwassen lezer hier en daar wat af te leiden van de pessimistische artikels die steevast het vergaan van de wereld aankondigen, verdiepen kranten zich onlangs in een nieuw thema. De hedendaagse jeugd die weigert om samen onder de douche te kruipen. Voor zo’n artikel worden effectief interviews afgelegd met leden van sportclubs. Terwijl een ervaren fotograaf lustig foto’s trekt van preutse jongens in zwembroek. Bij zulke stukjes begin ik kortom spontaan hardop te lachen en te gieren.

Althans tot gisterenavond; toen ik me zelf bevond in zo’n gezamenlijke douche rij.Daar stond ik dan, gehuld in een bikini, me naakter voelend dan anders. Met naast me een lange, slanke blondine, die neuriede. Ik ergerde me blauw en besefte dat het niet paste bij de kleuren van mijn bikini. Daarbij komend kon ik me totaal niet concentreren op mezelf of de geur van mijn vloeibare zeep. Ik kon mijn benen toch niet rustig controleren als zij daar lustig mee gluurde. Zo stond ik daar maar wat verstijfd, minuut na minuut water te verspillen, mee te helpen aan de ondergang van onze planeet.

Skinny Love

In het teken van gedichtendag moest ik een Engelse lyrics vertalen.

Bij deze heb ik een Nederlandse versie van Skinny Love gemaakt voor alle meisjes

die net zoals mij ervan houden om hun lippen knalrood te verven op ijskoude winterdagen!

Ik wil ook uitdrukkelijk Shana bedanken voor haar hulp en prachtige stem!

Verpulverd Hart - Vertaling Skinny love (Bon Iver)

Kom op verpulverd hart klop elke keer Zout op een wonde die niet heelt Je was voor mij, voor mij, van mij Starend naar een foto van ons, reeds vergeeld. Oh m’n lief wreek ’t al, Snij door de zijden draad en ik val. Je was voor mij, voor mij, van mij In dit moment van eenzaamheid Bewaard altijd je kalmte Wees gereed voor strijd Blijf gebalanceerd Koester geen verwijt In’t ochtendgloren naast je Alweer een nieuw verwijt Met de toekomst in m’n handen Met t’ verleden dat je nijdt Kom op verpulverd hart wat klopt er niet Smorend om hoop in lingerie T’is voorbij, voorbij, voorbij De maat is vol, t’heeft lang geduurd. Bewaar altijd je kalmte Wees gereed voor strijd Blijf gebalanceerd Koester geen verwijt Is je liefde dan verzonnen? Ben ik bestemd voor jou? Nu doorbreek ik onze muren Maak ’n eind aan je berouw. Wie bemint je? Wie voert strijd? Valt voorgoed in vergetelheid?

oh ironie

Het leven lacht ons niet toe, het lacht ons uit.

Hij, waarvoor menig meisjes bergen zouden verplaatsen,

heeft enkel oog voor haar aan het andere uiteinde van de wereld.

Zij, met het aantrekkelijkste gezicht in omstreken,

verliest haar levensvreugde en gaat hopeloos op zoek.

Diegene met het verstand om het te maken is te beperkt om het te realiseren.

Zeeschat

Ik wacht op een jongen die mijn hand vastpakt op een gloeiende zomerdag,

me mee in zee trekt en me uitdaagt om samen schatten te zoeken op de bodem.

I like Birds

I like birds - Eels

Samen door weer en wind met Michelle Hallemans!