existentialisme

Ik begrijp filosofie. 

Althans, ik begrijp waarom ik filosofie nooit ga begrijpen.

Wanneer we zijn als we begrijpen, is niemand.

Stop met me te teisteren over het leven. 

Ik heb geen zin. Geen zin in zijn. 

Ik werd gesmeten op deze wereld en word nu gedwongen tot 
vrijheid. 

Lustrum

Waarom zouden wij nog slapen als de nacht ook kan beminnen? 

              Laat mij u toch kussen tot het ochtendgloren. 

                              Ik wil u enkel nog voelen met mijn tong en proeven met mijn handen.

Oh, mijn hoofd heeft zich geledigd, het zit zo vol van u. 

              

              Sta mij toe om het te laten rusten op uw borstkas terwijl onze handen met elkaar versmelten.

                             De ondragelijke afstand teistert mijn verlangen voor u. 

Bevonden wij ons maar nergens en stopte de tijd voorgoed haar ondraaglijk getik.  

moonbeams

... waarop hij me zachtjes kuste en toefluisterde dat ik vandaag nog mooier was dan gisteren in zijn droom ...

je pleure des arcs-en-ciel

Frida Kahlo by Femke Huurdeman

Living like i’m not alive

Uit onderzoek blijkt dat het eerste jaar universiteit een grotere psychologische impact heeft dan de eerste keer samenwonen als man en vrouw. Toch blijft het merendeel van de goede middenstand standvastig beweren dat alles went na verloop van tijd. Maar na ongeveer een jaar van ketchup en tartaar mengen, leven op bruiswater en het tellen van nieuwe wolken, voel ik me nog steeds zoals de vlinders in deze tijd van het jaar: opgesloten, wachtend totdat het vertrouwde seizoen me bevrijdt.  

m'en aller

Lichtprobeersel I

optimisme

Traditiegetrouw hoort bij het aanbreken van een nieuw jaar een waslijst van voornemens. Eigenlijk veranderen mijn voornemens nooit, mijn lijst wordt enkel langer of is nu en dan eens anders geformuleerd. Toch wil ik het nieuwe jaar inzetten met een gezonde portie optimisme, vrolijke gedachten en misschien zelfs regenbogen. Gelukkig is het alweer bijna februari wat wil zeggen dat ik mijn voornemens veilig kan beginnen opbergen tot volgend jaar.

Het laatste gesprek tussen ons

“Oh die blik in je ogen, ik benijd diegene op wie ze gericht zullen zijn, omdat geen ander hem kent zoals ik”