kartonnen huid

Do you believe that there's treasures in the ocean

grab my suitcase full of nothing

you make me want to feel things I've never felt before

Just a boy - Angus And Julia Stone

Het lijkt alsof er een slachtveld op mijn nek heeft plaatsgevonden. Ik heb twee brandwonden aan beide kanten van mijn nek, en hoewel ze niet groot zijn vallen ze goed genoeg op. Wie had dat ooit gedacht, dat ik een nekcomplex zou krijgen?

Ik denk dat ik de trend van de papieren zak opnieuw ga inlassen?

Stiftdichten

Hey! Ondanks dat ik abnormaal veel moet leren (dankjewel allerliefste Horatius) maak ik tussendoor toch op onverklaarbare wijze weer tijd voor wat ik graag doe: schrijven en nog een hoop andere nutteloze dingen. Ik wilde al een lange tijd eens proberen stiftdichten. Dan heb je dus een krant met een interessant artikel en een dikke alcoholstift nodig. Uiteindelijk ga je allerlei woorden schrappen en zo bekom je een eigenaardig gedicht.

Na heel wat schrapwerk in een stukje uit de standaard over jeugdtheater, kreeg ik niet alleen enorme hoofdpijn van de sterke geur van mijn alcoholstift, maar ook een knappe samenstelling van een wirwar van woorden. Ik presenteer u "Door het bos." Mijn semi-zelfgefabriceerde gedicht!

Roep om te breken met wetten die je bestaan beheersen.

De talloze leventjes die het ultieme oproepen: allen komen ze in grote drama's.

Het leven, de wereld is hier een dorp:

inclusief zweverige artiesten en misgelopen liefdes.

Gek, ontroerend, zacht muziekje;

wie weet dat hij kleinkunst maakt met de bomen en het bos

roept vrijheid uit je eigen leven, in plaats van jouw kleine gevangenschap.

De zin van het leven is nul, een wereld zonder wetten.

Hij blijkt net zoveel tiran als revolutionair.

Onderdruk het leven, onthou je ervan! Presteer een pure versie

zonder slaafse maskers, indringende tonen en gekwelde blik.

Sis als een slang in je oor:

het leven dat we leven, is maar een van de vele mogelijke.

célibataire

Examen Improvisatie - 'de ideale relatie'

Is het niet opvallend dat tegenwoordig veel relaties in het slop zitten? Wel ik kan u maar één duidelijke verklaring geven. Het probleem ligt overduidelijk in het kamp van onze mannen. Ze worden veel te gevoelig. Wat is dat toch met "de nieuwe man?" Mannen horen zich niet te ontharen onder de douche, ze horen behaard. Mannen horen helemaal niet huilen bij Twilight met een pot Ben & Jerry voor hun neus, nee mannen moeten vrolijk scheldend met een bak bier naar de voetbal zitten staren. Het is zelfs zo erg gesteld met de hedendaagse man dat ze aandringen om over gevoelens te praten. Stel je voor, wij vrouwen, moeten luisteren naar hoe hij zich voelt. Weeral, mannen horen helemaal niet te praten over hun gevoelens, ze moeten doen alsof het hun allemaal niks kan schelen en enkel luisteren naar onze gevoelens.

Mijn vriendin vertelde me onlangs dat voor dit uiterst sentimenteel gedrag een logische verklaring bestaat. Want er is natuurlijk, in een ver verleden, een tijd geweest dat mannen nog mannen waren. Een generatie die bittere koude nog trotseerde gehuld in dierenpels, zelf geschoten weliswaar. Het is allemaal misgelopen tijdens de vele oorlogen die op onze wereld hebben plaatsgevonden. Het zit namelijk zo dat men de zwakkere schakels altijd vanachter plaatste. Mannen die bijvoorbeeld te traag waren om te lopen, te zwak om hun zwaard op te tillen, te bang om hun vijand te trotseren, noem maar op... Nu zit het zo dat al onze sterke mannen vooraan in het slagveld stonden. Hierdoor kwam hen een snelle dood tegemoet, terwijl de vijandelijke kant de boogschutters zelden bereikte of althans genoeg tijd gaf te vluchten. Zo komt het dat na elke grote slag het aantal sterke kerels fors daalde. Momenteel bestaat onze maatschappij enkel nog uit 'boogschutters' en de weinige vechters worden als zeldzaam beschouwt. Er is dan ook weinig keus over voor ons, vrouwen.

Gelukkig ben ik helemaal niet veeleisend in een relatie. Ik probeer de nieuwe man stilaan te aanvaarden en een plaats te geven. Ik ben van mening dat een relatie enkel kan slagen op basis van een aantal eenvoudige regels, zonder dat de partner zich anders moet gaan voordoen dan dat hij werkelijk is. Daarom:

- Voor elke minuut dat mijn partner te lang in mijn badkamer staat

krijg ik een complimentje meer.

- Mijn partner krijgt tijd om over zijn gevoelens te praten

terwijl hij kookt of zolang hij de afwas onder handen neemt.

- Een avondje vrienden kost hem een dag poetsen.

- Sporten is toegestaan als hij onderweg de boodschappen uithaalt.

Zie je wel, deze relatie is gezegend. Op deze manier kunnen wij, vrouwen, het grote aantal negatieve eigenschappen van de nieuwe man niet anders dan positief benutten.

Eefje donkerblauw

Liefde is donkerblauw en de liefde is zo diep als de zee

Nostalgie naar de kindertijd. Uit het kinderboek "Eefje Donkerblauw."

Eefje is een beeldschoon prinsesje dat enkel van donkerblauw houdt. Ze verzamelt alles in het donkerblauw, gaande van een hikkende donkerblauwe baksteen tot een opera zingende donkerblauwe goudvis. Waarom ze zo van blauw houdt weet ze niet.

Op een dag op het strand ontmoet ze koning Goudgeel. Eefje weet niet of ze ooit van geel kan houden. Maar ze probeert: ze schildert een goudgeel motiefje op haar donkerblauwe huisje, inclusief donkerblauwe spulletjes en al haar donkerblauwe kleren. Eefje doet ontzettend haar best om van geel te houden.

Als Eefje koning Goudgeel weerziet op het strand is het liefde op het tweede gezicht. Ook Goudgeel heeft zijn goudgele kledij versiert met donkerblauwe stippen.

Ze babbelen.

Blauwe en gele woorden

door elkaar.

Van de goudgele morgen

tot de donkerblauwe avond.

Ze trouwen en krijgen schatten van kinderen. Maar geen gewone kinderen, het zijn groene kinderen, die later weer trouwen en rode kinderen krijgen, waarna er oranje kinderen volgen. En zo vormen deze kinderen uiteindelijk samen de regenboog.

Kinderverhalen zijn misschien wel de mooiste uitvinding op deze wereld. Ze vatten in een twintigtal pagina's alles samen wat we in een mensenleven missen. We lazen ze in onze vervlogen kindertijd, maar net wanneer we hun fantasie het hardst nodig hebben vergeten we dat ze bestaan...