zaterdag 26 juni 2010

Ton orange, mon bleu, le blanc


"Kledij hoort zich aan te passen aan jou,
niet omgekeerd."


Met de gedachte van twee hemelse maanden vakantie in mijn hoofd en met de warmte van de zon op mijn lichaam voel ik me als herboren. Ik heb zin om op tafels te dansen, om af te spreken met vriendinnen, om liefde te voelen, kortom om twee maanden lang wakker te blijven. Hoewel ik beschaamd moet toegeven dat ik nu dus wel na 4 hele dagen doodmoe ben. En eigenlijk helemaal geen zin heb om nu veel te schrijven. Kort maar bondig noemen ze dat dan. Nu goed, kleine samenvatting van mijn dag: een poging tot slapen (fail) dan maar naar de stad gegaan met mijn allerliefste vriendinnen.
Ter gelegenheid dat een van mijn vriendinnen zonder kleren zat, code rood dus. Deze vriendin houdt nogal van bruin, grijs, wit en vooral gewoon. Zomers shoppen was dus voor haar een echte strijd. Tja, wat doe je als je altijd hetzelfde koopt maar toch wil veranderen? Je kan voor eeuwig bruine broeken blijven kopen in kledingwinkels waar een leuk geklede tiener voor haar eigen imago niet eens binnen durft of je kan een metamorfose ondergaan.
Aan jou de keuze, maar ik verwacht dat je voor de tweede optie kiest als je mijn blog leest. Ik zal je eigenlijk eerlijk vertellen dat ik ook heb moeten veranderen om van 'niets' naar enigszins 'iets' te evolueren. Wanneer je aan iemand zou vragen wie ik was in het eerste middelbaar, wed ik dat niemand het zich herinnerd. How come? Saaie, ongelooflijk brave kledij en een afschuwelijk kinderachtig kapsel. Ik kreeg in die tijd enkel commentaar zoals: "wat heb je nu weer aan." Dat hoor ik tegenwoordig nog steeds, maar het kwetst stukken minder als je op dezelfde dag ook een hele boel complimenten krijgt natuurlijk. Ik denk dat mensen die zich onzichtbaar kleden bang zijn om opgemerkt te worden. Waar op zich niets mis mee is, niet iedereen heeft een zieke behoefte om de hele tijd in de spotlights te staan. Ik ook niet trouwens, maar soms heb ik wel eens een 'vandaag wil ik er leuk uitzien' dag. Voor mezelf, voor mijn vriendje, voor aan de wereld te tonen dat ik er ook in leef,... Terwijl ik een andere dag alles behalve aangekeken wil worden en voor de pure basics ga. Je hebt helaas ook types die wél elke dag aangestaard willen worden en er met volle teugen van genieten. Vergeet wel niet dat je nooit mag overdrijven met mode, want dan kom je enorm onsympathiek over en beginnen mensen gemeen te roddelen en je met opzet te ontwijken. Maar goed, hoe ik uit deze vicieuze cirkel ben geraakt? Tekenen en schrijven doe ik al zolang ik me kan herinneren, net zoals foto's trekken in het wilde weg. Maar mode was toch een stapje verder. Ik verplichte mezelf de modeartikels in tijdschriften te lezen, kocht boeken over mode, de geschiedenis en het ontwerpen ervan. Ik durfde mijn haar te laten knippen (wat niet wegneemt dat ik nu wel tevreden ben over mijn haar, maar geloof me, het is een serieuze verbetering met vroeger) Geleidelijk aan begon ik alles te combineren, het tekenen, het schrijven én mode. Ik begon meer en meer blanco T-shirts te mijden en begon met het kopen van die met met een print of een sterke boodschap. Dag lelijke kuitbroeken die indien ze niet prachtig versierd zijn, geen enkel mens of model er goed uit doen zien. - Echt, vermijd kuitbroeken. Het doet je er veel kleiner uitzien en het is alles behalve sexy. En hoe meer je uitprobeert hoe positiever je omgeving zal reageren en hoe meer het zal stimuleren verder te kijken dan het eerste rek in een winkel. Het maakt shoppen dubbel zo leuk en je straalt veel meer zelfvertrouwen uit. Bovendien heb je na een tijd een hele stapel gevarieerde kleding, zodat je voor elk humeur wel een setje hebt. Ziet de situatie er hopeloos uit? Aarzel niet om vriendinnen mee te vragen, met meningen van anderen kunnen een geschenk zijn! En vergeet niet dat je het zelf ook moet willen, probeer je gêne aan de kant te zetten en koop toch eens die jumpsuit waarin je, jezelf nog nooit eerder zag. Een laatste, niet onbelangrijke tip: kleren moeten gegoten zitten, dus wanneer iets niet bij je past moet je, je nooit verplicht voelen om het toch te kopen omdat anderen het zeggen. Doe altijd je eigen zin, het is tenslotte jou leven, anderen maken er slechts een deel van uit.



'Zelffotografie' - donkerblauw kleedje met oranje en witte stippen van DIESEL.

vrijdag 25 juni 2010

Shaky after school






Shaky after school:


What: nonstop party
Why: school's out for 2 months
Where: look around

date: all summer long
time: no limits

Free gift: decorationstuff
Dresscode: (*)




party people never sleep





Cherry pie red



leaving the flags behind



real party people are never ashamed






Party people are creative


(*) dresscode:

when it's getting later,
we become a bit drunk,
we see strange animals.

"hello my deer"





Noem me gek maar dit T-shirt met blauwe short hield ik maanden in mijn kast, wetend dat ik het gewoon ging dragen om de vakantie te vieren. Ik twijfelde wel eerst tussen deze outfit en een leuk gestrikt kleedje. Maar het bleef bij mijn eerste gedacht. Tijdens de laatste blokavond heb ik ter ontspanning ook maar even mijn nagels fel oranje gelakt. Nagellak is een mooi accessoire, het kan een berg ringen vervangen. Maar nagellak vind ik meestal overdreven duur, daarom dat ik vaak met dezelfde kleur rondloop. (mijn kleuren bestaan uit: appelblauwzeegroen, lichtroze, brons en groen) gelukkig kan michèle (eerste foto's) mij vaak wel een paar potjes uitlenen.
Zo ook deze kleur, ik ben er heel erg fier op eigenlijk, vandaar dat ik vaak met mijn handen in mijn zij sta. Bovendien komen lijken ze ook goed te matchen met onze locatie vol met miniboompjes en zure kersen.

Het T-shirt vond ik in the city of fashion 'Londen.' Daar leerde ik namelijk, hoewel ik waarschijnlijk een van de allerlaatsten ben, het merk TopShop kennen. Het is vergelijkbaar met H&M, toch volgens prijs. Je weet wel, allemaal oh zo spotgoedkoop, maar uiteindelijk heb je zooo overdreven veel dat je evengoed een coctaildress van een echte ontwerper had kunnen kopen. Maar persoonlijk vind ik TopShop de nieuwe 'H&M' ze zijn een stapje voor op de mode, modernere kledij, vernieuwend is een goed woord.

De short, van de H&M, wat ondanks TopShop toch mijn favoriete winkel blijft. De short is erg fris vanwege zijn lichtblauwe kleur. Hij zit echt als gegoten, dansplezier verzekerd en heel belangrijk: hij spant niet, dus geen knoopafdrukken of buikpijn. Enigste nadeel: je kan er geen riem in dragen. Of ze zijn dit vergeten, of hun budjet was op, maar een ding is zeker: ik haat broeken zonder lussen voor een riem door te rijgen.


Partner in Party: Michèle Knapen.
Het wordt vaak vergeten, maar ik trek veel liever foto's dan er op te posseren. En soms heb ik wel eens zo'n ingeving van 'met haar ga ik dit doen.' Zo ging het ook bij Michèle. 's avonds had ik ineens een idee voor een nieuwe blog, en tekende ik haar met een slinger.. Op de foto's heeft ze identiek hetzelfde aan, een T-shirt van Marcel de Bruxelles. Geniaal gewoon. Verder draagt ze een korte jeansshort en haar wit-blauwe replay ballerina's. En natuurlijk onbreekt een donkerrode nagellak er niet aan, want Michèle is niet voor niets de koningin der lakken.




Na ons heen en weer getrippel op donkere veldwegen met een schimmige belichting keren we huiswaarts. Slapen? Nee, "goldie: party people never sleep," milkshakes maken natuurlijk (om 2u 's nachts.) Het resultaat, kan ik je mededelen, was zoet en geurig. En als jullie me nu zouden willen excuseren ik ga de overschot even lekker zelf opdrinken en genieten van een sprankelend begin van de zomervakantie, hopelijk doen jullie hetzelfde!



Michèle vindt dat milkshakes zonder recept gemaakt moeten worden.
'de maten inschatten' noemt ze dat dan, maar ben je even hopeloos daarin als ik?
geen paniek (hier heb je even mijn recept)

Aardbeien Milkshake
(2 personen, eigenlijk voor 4 maar dat is dan echt niet genoeg!)
  • 2dl melk
  • een pakje vanillesuiker
  • 250gram aardbeien
  • 250gram vanilleijs


zaterdag 19 juni 2010

High school can make or break you.


Toutes mes excuses, voor de laatste blogloze week (weken?)
Maar examens nemen een hoop tijd in beslag, hoewel ik dat niet moet gaan uitleggen aan jullie. Eigenlijk vind ik het een zeer nutteloos gebeuren: slapen - examineren - studeren - eten. Aah, vakantie wat een leuke gedachte, maar we zijn er nog niet eerst rapport. Dat bloeddorstig stuk papier dat je leven kan doen stoppen en verwoesten. Punten moeten er zijn dat wel, maar het zegt niets over je persoonlijkheid.
Wat heb je nu aan torenhoge cijfers, als je zelf weinig te zeggen hebt.

Laat ik het wat duidelijker maken. Ik zit al twee jaar in een ongelooflijk slimme klas. Stuk voor stuk plezante mensen, met elk andere interesses en capaciteiten. Maar dé uitblinkster in echt alle vakken, zei geen woord. Nooit. Ze antwoordde wel op vragen, maar al stotterend, met een rood aangelopen gezicht. Op gebied van mode had ze ook geen kaas gegeten. Less is more, daar had ze nog nooit van gehoord, vermoedde ik. Een regenboog kon niet op tegen haar kleurencombinaties. Alles mengde ze door elkaar: zwart-wit gestreepte kousen, met een roze en wit gestreepte blouse. Bruine rok, melkwitte sportschoenen.. Natuurlijk wees niemand haar erop hoe ze haar leuke kleren (! want haar kledij was nooit lelijk, gewoon verkeerd gecombineerd !) het best kon aandoen. Achter haar rug werd wel eens gelachen, vooral mensen die n' jaar hoger zaten vroegen wel eens wie die 'rare' was.
Maar sinds kort herken je haar niet meer terug! Ze heeft twee trimesters naast een praatgraag meisje gezeten en het lijkt wel een rups ontpopt tot een vlinder. Nieuwe bril, verzorgd uiterlijk, prachtige haren niet te strak gebonden, leuke speltjes, echt dure én leuke kleren gecombineerd. Bovendien praat ze! Ja echt, ze spreekt woorden, zelfs hele zinnen. Ze vertelt over zichzelf, over huisdieren over koetjes en kalfjes. Ze babbelt en grinnik terwijl ze naast me zit. Nog nooit was het mij opgevallen hoe leuk ze in feite wel niet was. En het is juist dat wat je op een rapport niet ziet. Want voor mij heeft ze inderdaad de beste punten gehaald van de klas. Niet op wiskundevraagstukken of taalraadsel maar op persoonlijkheid. Bij haar zie én voel je de vooruitgang.

Foto's : Jep, zelfs de examens hou ik ervan om met mode bezig te zijn. Het is een beetje mijn manier van enige ontspanning. Want examens zijn in mijn geval alles behalve gezond, mijn maag verschrompeld haast van stress. En buiten studeren doe ik niks anders dan ongezond snoepen.

Gelukkig zijn er dan mijn comfortabele T-shirts die opgevouwen op mij liggen te wachten. (Dit T-shirt is niet geweldig speciaal, maar ik kocht het in Maastricht op het begin van het nieuwe jaar omdat het gebaseerd was op kaftpapier. Ik baalde er helemaal van dat het kaftpapier uitverkocht was, dus was dit T-shirt mij troostprijs. Het is enigszins uniek vanwege de getekende kraag en de meisjesachtige afwerking. Ik zal ook eens een foto'tje plaatsen met het hele T-shirt. Mijn levensmotto staat er dan ook op geschreven: "Peace, love and shoes, the higher the better." )
Mijn haar tijdens de examens zit altijd strak gebonden. Niets is zo vervelend als een froe die een eigen leven leidt. Daarom speld ik m' ook weg. (geen zicht trouwens, daarom heb ik deze foto nog even getrokken voordat 'ie' naar achteren ging) Op deze foto heb ik weer eens iets nieuws geprobeerd, ik moet wel toegeven, idee + techniek wat gestolen van een klasgenoot.

(het ziet er dus echt véél gecompliceerder uit dan het is!)
- Maak een staar en bind deze vast met een haarelastiek
- maak er boven de elastiek een gat in, -trek je haren voorzicht uit elkaar
- steek er vervolgens je staart door

afwerking kies je zelf, los laten hangen of je kan zoals ik een klein vlechtje vanonder maken en vastspelden!

ps. Foto genomen terwijl ik hoorde te studeren.
ps2 allemaal nog super veel geluk met de examens, maar vooral een zeer leuke bijna-vakantie!