ceci, ce n'est pas une fille.

Peter Pilotto

Aah, I'm in love. Met niemand minder dan Peter Pilotto, althans zijn ontworpen tassen in samenwerking met Kipling.

De eerste bekendmaking van deze designers lijn was al vorige maand te bezichtigen in de ELLE. Maar momenteel staat het ook op de website van Kipling.

Kosmografische en futuristische printen is een trend die je niet zomaar aan je neus voorbij mag laten gaan!

ps. ik heb zojuist de Langrenus (school)tas gekocht omdat mijn trouwe Eastpack de geest heeft gegeven na 6 jaar. Ach ja, een beetje verandering kan nooit kwaad?

Voor diegenen die dachten dat Kipling niets anders meer te bieden had dan die suffe boekentassen in kotsgroen, barbieroze en chemiemengselblauw.. ga maar eens snel op zoek achter de catalogus van Kipling, deze staat vol met zalige tassen, die op elke outfit passen en dan ook nog eens super comfortabel zijn!

Fantasie d'hiver

duizend bomen is een bos

duizend druppels is de regen

duizend sprietjes is het gras

ik wou dat het altijd herfst was

d'la joie

Lachend 'roebels' in het water smijten.

Foto's uitwisseling Sint-Petersburg; Petershof

Celluloid dreams

An image from “Do It Yourself"




‘A Game of Hide-and-Seek,’ directed by Alexandra Nemchik.'


Op een onbewaakt moment tijdens mijn uitwisseling heb ik snel deze afbeeldingen gescheurd uit een krant. Ze bezitten een hoge droomfactor, precies waar ik van hou. Nu kijk ik naar deze foto's en dan beginnen dromen op te komen, dromen van het verleden, oh Sint-Petersburg de tijd is omgevlogen...


bron: "The St.Petersburg Times"
Celluloid dreams; the best in short and animated films at one of the city's top festivals

Every bird should get to fly.

Le dernier jour d'été.

Welcome to
NOBODY CARES
population: 6 billion

there's gotta be more to life

I need you like water in my lungs

TO DO :
figure out what the hell I'm doing with my life

Maakt Mager Mooi ?

Nu, alweer een hele tijd geleden, heb ik rond anorexia een interview afgelegd met een Webmaster van een Nederlandstalige pro anorexia site. In die tijd heb ik het vooral voor mezelf gedaan. Er was toen ook enorm veel ophef rond de Zuid-Amerikaanse Luisel Ramos (22), het model dat doodviel op de catwalk na haar dieet op Coca Cola Light en enkele blaadjes sla. De volgende maanden verschenen er krantenkoppen die luidde als volgt "90% tieners, ontevreden over lijf" Boekjes zoals 'Joepi' begonnen aan hun enquêtes, met angstaanjagende resultaten. Tieners bleken meer complexen te hebben dan ooit. Terwijl modecreators zoals Karl Lagerfield hun onschuld uitriepen. Was het niet dat Lagerfield zei dat enkel mager mooi kleedde? Zijn het niet de VOGUES die enkel de magerste skeletten gebruiken in hun shoots? Was het niet het product 'Dove' dat ons beloofde vrouwen te gebruiken uit het dagelijkste leven, en ze dan na een hele campagne over gezonde vrouwen, nog steeds hadden gephotoshopt?
Vertel me hoe ik in die tijd niet onzeker kon zijn over alles ? Ik heb zoveel donkere periodes gehad waarin ik huilend voor de spiegel stond, kijkend naar een 'ultra' vet lichaam. Eten dat niet smaakte, en altijd maar mensen rond je die wel slank waren.
Uiteindelijk heb ik er me over kunnen zetten, ik hoef niet mager te zijn om te kunnen bestaan. Ik heb vriendinnen die er altijd voor me zijn, en een vriendje die mij wel mooi vind zoals ik ben. Maar hoe moet het met de meisjes die zich wel alleen voelen, en zich steeds opnieuw blijven vergelijken met onrealistische beelden.

In een opwaaiing van woede en onbegrip heb ik toen een mail getypt vol vragen naar een pro ana site (die ik wel kende vanwege de tips om af te vallen en de chatsessies met andere meiden die me hun streefgewichten vertelden en aanmoedigden nog minder te eten)

Momenteel zijn we weer 3 jaar verder, en de media rond anorexia lijkt gekalmeerd. Maar het aantal personen met anorexia blijft een pijnlijk hoog cijfer en ondanks alle goede voornemens uit de modewereld is er onlangs wéér een schandalig T-shirt van Urban Outfitters op de markt gebracht, met de slogan "eat less" Het krankzinnige vind ik nog dat men het steeds kan kopen, mijn eerst zo hoge achting van Urban is gedaald naar een zwaar dieptepunt..

Maakt Mager Mooi ? Interview

Bent u mannelijk of vrouwelijk van geslacht ?

Ik ben zelf een man, ondanks dat het overgrote gedeelte van de
bezoekers vrouwen zijn. Maar er zijn wel degelijk nog mannelijke
bezoekers.

Waarom en wanneer bent u begonnen met het maken van pro anorexia sites ?

Ik ben aan de site beginnen werken eind februari 2007 en van eind
maart/begin april 2007 was de primitievere versie online. Ik ben met de site gestart omdat ik eerder al op Pro-ana sites terecht gekomen was en vond dat er dringend nood was aan een goede Nederlandstalige versie. Omdat ik eerder al met sites bezig was geweest over zaken die mij in het algemeen interesseren, was het toen maar een kleine stap om er daar dan ook eentje over te beginnen.

Ook was het in mijn ogen een vorm van helpen toen. (Nu nog) Omdat ik eenderzijds andere mensen ook de kans wil geven om te vermageren (als dit ook nodig is, wat bij mij toen zo was) en anderzijds wil ik mensen ook een plek geven waar ze steun vinden bij elkaar. (Hier slagen we ook zeker in) Dan is dat niet alleen om af te vallen, maar je kan gewoon met al je problemen bij elkaar terecht en ze zijn er altijd om je verder te helpen. Ook mede dankzij de afstand heb je nog eens het veilig gevoel. En dat heb je allemaal niet bij mensen in je directe omgeving.

Lijdt u zelf onder anorexia ?

Ja, ik heb het volgens mij wel gehad denk ik, maar nu gaat het wel beter. Niet dat het eten enzo helemaal goed zit, maarja.

Beschrijf wat anorexia voor u betekend/inhoud.

Anorexia? Dat is volgens mij een ziekte, dus gewoon dat je niet meer wil/kan eten en hier veel problemen rond hebt. (Dus zoals jij het waarschijnlijk ook zal zien)
Pro-ana daarentegen draait voor mij meer rond de steun die mensen bij elkaar vinden. Zeker niet iedereen die Pro-ana is heeft anorexia (en andersom). Mensen die Pro-ana zijn gaan nog eens extra contact met andere hierover zoeken en ook meer geloven in Ana (Ook hier weer: Zeker niet iedereen geloofd in de brieven e.d., sommige mensen putten hier steun uit, voor andere is het onzin)

Voor welke doelgroep is uw site bestemd ?

Iedereen is welkom, maar de leden zijn meestal tieners, alhoewel we ook een paar twintigers en dertigers hebben. We hebben eigenlijk liever niet dat er TE jonge kinderen op komen, omdat we toch willen dat ze iets besef hebben waar ze mee bezig zijn. En we letten hier dan ook op wanneer mensen zich aanmelden.

Waarom zet u mensen aan tot anorexia, waarom denkt u dat dit goed is/nodig is.

U noemt het misschien aanzetten tot anorexia, ik niet.

"Hoe komen de mensen op de site? Door de media!
Dankzij wie is mager een schoonheidsideaal? De media."

Je kunt opzich alles waar ze iets mager laten zien 'aanzetten tot' gaan noemen. Als je iemand mager ziet lopen over het strand kan dat al een voorbeeld zijn. Volgens mij begin je hier niet zomaar mee, het bewijs alleen al dat er zoveel mensen tegen zijn zegt genoeg denk ik. Als mensen hier komen en zich aangesproken voelen wil dit zeggen dat ze hier al veel langer (al dan niet onbewust) mee bezig waren. Want anders zou u zich ook aangesproken voelen om gaan af te vallen en dat is niet. En daarom vind ik het ook beter dat zij een plek hebben om hierover te praten. En we letten wel op onze leden in de mate van het mogelijke. Als iemand ermee stop zal ik dit ook altijd bemoedigen hoor.

Vind u ook dat slank, mager mooi is, en eerder gezet direct lelijk is ?

Wel nee, iemand die gezet is kan ook heel mooi zijn. Maar dat is dan voor ieder zijn persoonlijke smaak. De een ziet graag mager, de ander volslank. Daarom dat ik ook vind dat mensen die Pro-ana zijn dit altijd moeten zijn voor zichzelf en NOOIT voor iemand anders. Want dan ben je fout bezig. Ik wil dat ze voor zichzelf gelukkig zijn en hoop dat ze dit, door mijn site, ook worden.

Wat is voor u het ideale gewicht (met welke lengte ?)

"Ik zou graag 55 kg wegen (ik ben 1m93)"

maar zover ga ik waarschijnlijk toch niet. Maar zolang ik onder de 65 blijf kan ik er ook mee leven. Ook al is dat ook ondergewicht, dat weet ik. Maar ondergewicht wil daarom niet zeggen dat je ook ongezond bent. Je hebt heel magere mensen die hopen eten en dikkere die amper eten. Maar je gaat het toch slecht vinden volgens mij, maar zolang ik mij goed voel en geen lichamelijke klachten heb is het goed toch?

Wat vind u het ideale beeld van de hedendaagse vrouw, grote borsten of eerder knokkelige beenderen ?

Wel, je vergelijk nu wel appelen met citroenen, maargoed: Voor mij moet iemand ook niet TE mager zijn dat er niets meer van overblijft, zeker niet. Ik vind slank mooi en daar mogen wat borsten aan zijn (moeten ook niet super groot zijn voor mij). Dus een mooie slanke dame.

Hebt u veel leden op u site die uw tips opvolgen ?

Momenteel zijn er op het forum bijna 1000 leden aanwezig. Daarnaast heb je ook nog de gewone bezoekers van site. In welke mate ze de tips volgen bepalen ze zelf natuurlijk.

Krijgt u soms negatieve reacties over uw site?

Ja, tuurlijk. Maar volgens mij zijn dit dan ook mensen die gewoon iets hebben gehoord en in een eerste impuls reageren. Daarom dat we ook altijd iets proberen terug te sturen met een korte uitleg waarover Pro-ana nu juist gaat. In vele gevallen is de reactie die erna terug binnenkomt veel vriendelijker en begripvoller.

Zijn er mensen die u bedankt hebben voor uw tips ?

Die zijn er natuurlijk ook, dan gaat het hier meestal om de leden,
maar ook om gewone bezoekers die er veel aan hebben.

Zijn er leden die anorexia hebben gekregen door uw pro anorexia site ?

Ik heb nog nooit een melding daarvan binnengekregen. Volgens mij kun je anorexia ook zeker niet toedragen aan het bezoeken van een site.

"Als je anorexia krijgt is dit een samenspel van vele factoren."

Hebt u ooit verwijten of meldingen gekregen van leden die opgenomen zijn door zwaar ondergewicht ?

Verwijten van (ex)leden? Nee, eigenlijk nog niet. Volgens mij komt dit ook daardat ze lid waren en weten waarover Pro-ana gaat. En iemand die Pro-ana is kiest hier helemaal zelf voor en ze weten de gevaren als ze beginnen. Maar er zijn natuurlijk wel eens meldingen dat iemand opgenomen wordt.

Hoe voelde u zich daarbij ?

Wanneer iemand opgenomen wordt vind ik dit zeker spijtig. Volgens mij moet je ook een grens weten te trekken van wanneer je moet stoppen. En wanneer het wat slechter gaat zal ik dan ook aanraden om terug wat meer te gaan eten.

Denkt u dat mensen nog kunnen genieten van het leven wanneer ze constant op hun eetgewoonte moeten letten ?

Tuurlijk, het is niet zo dat je overal waar je komt eten opgedrongen wordt. Die mensen gaan ook nog uit en amuseren zich met vrienden. Natuurlijk ben je er wel mee bezig als je moet gaan eten, maar dat wil daarom niet zeggen dat je niet meer van andere zaken kan genieten.

Wat vind u zelf van reportages over anti anorexia, bv. Over de modellenwereld of tieners met anorexia ?

Ik volg ze zeker en wanneer deze gaan over mensen met anorexia is dat
altijd interessant om ook hun kijk en ervaring te weten.

Ziet u anorexia eigenlijk als een ziekte of eerder als een levensstijl ?

Zoals hierboven, Anorexia is voor mij een ziekte, Pro-ana zal ik eerder zien als een levensstijl.


In uw tips las ik over de keuze tussen een paar seconde eten en eeuwig slank blijven, wat zou u kiezen en waarom ?

Zoals het er staat de slankheid. Wat eten laten liggen heb ik er wel voor over. Ik ben momenteel nog altijd blij dat ik nu eerder mager ben en dan toen ik vroeger dik was. Want toen was ik ook niet gelukkig. En daarom dat ik nu op dit ogenblik ook voor dat zou kiezen.

Is het niet beter dat we slank of gezond worden door sporten dan door niet meer te eten ?

Er wordt ook aangeraden om te sporten op de site. En dat zou inderdaad een hele goede oplossing zijn, maar duidelijk niet haalbaar voor iedereen. Anders zouden dieëten niet zoveel succes hebben deze tijden. Voor mij zat sporten er ook niet echt in en ik ben blij dat ik op deze manier ook een kans krijg.

Wat vind u van het liedje 'Sophie' geschreven door Eleanor Mcevoy ?

Ik vind het een mooi liedje. Wel triest, maarja.

Stel u voor dat in de toekomst een wet komt die alle pro anorexia sites verbied, wat zou u doen, wat zou u reactie zijn ?

Ik zou het heel jammer vinden omdat het volgens mij totaal niets uithaalt. Op dit ogenblik hebben hulpverleners een kijk op wat we doen. Als de websites dicht gaan, gaat iedereen die bezig was toch gewoon doordoen maar nog meer geheim als ervoor. En anorexia bestond al langer dan deze sites, dus ze verbieden zou echt geen oplossing zijn. Als er dan toch iets moet veranderen zouden ze beter ervoor
zorgen dat de mensen beter ingelicht worden over het bestaan hiervan. Maar ik zou dus zeker contact houden met de mensen die ik ervan ken en dat zou zeker geen rede zijn om te stoppen. Als ik ooit de site sluit wil ik dat doen omdat ik hier zelf ook achter sta en dan wil ik daar ook een hele mooie boodschap aan meegeven en ook de leden doen inzien wat ik op dat moment heb gezien. Maar ze sluiten gaat juist het
tegenovergestelde effect hebben.

Hebt u nooit schuldgevoelens over het feit dat sommige ouders, vrienden of kennissen de persoon met anorexia moedeloos proberen te 'doen eten' en u ze juist aanmoedigt dat niet te doen?

Wel dan zijn er voor die mensen mogelijkheden om ze (= de personen met ana) de Pro-ana sites af te nemen. Als het echt nodig is dat iemand geholpen wordt dan sta ik daar ook achter. Ik probeer mensen gewoon een kans te geven om ook mager te worden en ik vind het spijtig dat sommige hier veel te ver in gaan.

Hebt u een voorbeeld, op wie u wil lijken?

Ik ben Pro-ana voor mijzelf en niet om op iemand anders te lijken, ik zou dus niet meteen iemand kunnen geven.

Wat is volgens u dik zijn ? (eventueel voorbeeld van een bekende)

Ik vond margriet hermans vroeger wel niet echt slank, dus zoiets kan wel tellen denk.

Hebt u nog een boodschap aan de lezers van mijn blog?

Ik wil gewoon dat ze inzien dat er 2 kanten aan Pro-ana zijn en dat niet alles slecht eraan is. Gewoon dat ze er ergens iets van gaan snappen een klein beetje.

Butterfree.

Vlinder in het licht

zwoele zomernacht

ik doe één oog dicht

en geniet van je pracht

Toen de eerste vrijdag van het nieuwe schooljaar eindelijk tot een einde liep, vloog er op ons pad huiswaarts een vlinder voorbij. Gewoon een eenvoudig, Koolwitje, niets speciaals. Maar op dat moment zei m'n vriendin naast me; "Kijk, dat is mijn lievelingsdier" Verbaast kijk ik naar de doodsimpele witte vleugeltjes die onvermoeid open en dicht slaan. Ik kon moeilijk begrijpen dat deze soort nu juist haar lievelingsdier is, er bestaan zoveel mooiere vlinders in verscheidene kleuren en patronen. Terwijl deze plat gezegd, saai is. Mijn vriendin sluit haar ogen en zucht diep, ze gaat verder met haar zin; "ze geven me een gevoel van vrijheid en leven zonder overdaad." Het Koolwitje zette zijn pad verder, misschien wel zonder enig besef te hebben het onderwerp van ons gesprek te zijn. Maar die specifieke woorden bleven me bij.

HELLO AND GOOD-BYE HOLIDAY

UNDER THE INFLUENCE OF SOMETHING THAT MAKES YOU FAIL

Onze vakantie is omgevlogen, ik heb gedaan wat ik kon om het nieuwe schooljaar te stoppen, helaas is dit niet gelukt. Zoals zovelen heb ook ik 1 september moeten trotseren. Hoewel ik had besloten, voorbeeldig te beginnen, is dit uitgedraaid tot een waar fiasco. Je weet wel; in een rush wassen en aankleden. Gehaast een ontbijt nemen en alweer de deur uitvliegen om toch maar weer voor de ellendige bel te zijn. Dit is hoe mijn eerste schooldag verliep..

Nadat ik wakker was gebeld, niet eens lief wakker werd geschud, nee gebeld, ben ik al grommelend opgestaan. Ik ben gestrompeld naar de badkamer waar ik vol afschuw naar het vogelnest staarde dat gisteren nog haar bleek te zijn. Mijn zwart glanzende borstel heeft zich sterk gehouden, doch kon hij het niet redden tegen alle vijandelijke knopende klitten. Dan maar een vissengraat gemaakt.. Na koud water over mijn gezicht, de zoektocht naar mijn mascara. Na 3 minuten was de goesting over en heb ik mijn stompe wimpers hun rust dan maar gegund. Het aankleden ging nog behoorlijk, jegging met een ietwat opvallende blouse.

Op naar het ontbijt, bestaande uit één element: suikers. Met andere woorden, volledig mijn voeten aan het spreekwoord "eet 's morgens als een koning, 's middags als een prins en 's avonds als een knecht" geveegd. Trouwens voeten, die waren nog naakt, had ik maar niet gekozen voor die plateauzolen. Ze zijn zo mooi en leuk, ik ben er stiekem verliefd op, maar ze zijn zo pijnlijk als er reeds blaren pronken op de zijde van je hielen. Achteraf gezien, luister altijd naar je lijf en niet hart. Ter verduidelijking, ik heb een heel eindje moeten lopen op mijn hoge hielen en elegant lopen en pijn zijn twee woorden die je enkel in een ontkennende zin tegenkomt.

Hijgend en puffend aangekomen aan de grijze massa stenen, staat daar weer dat ene vrouwtje. Echt elk jaar staat ze daar in haar purperpaarse, oversized kledij alle groentjes en ingewijden van de school te begroeten. Niet gelogen, dat mens staat er met een houten stok te zwaaien waaraan een plaatje aanhangt met de tekst 'WELKOM' en als dat nog niet genoeg is, staat er ook nog eens een zilveren olifant op. Al vijf jaar probeer ik hopeloos het verband van een olifant en 1 september te linken, maar nog steeds vind geen enkele zinnig gemeenschappelijk kenmerk.. (maar geen beledigen tegen dit vrouwtje, uiteindelijk heeft ze nog haar eigen, vaste stijl, en heeft zij wel de moed om op 1 september vrolijk te staan zwaaien tegen geeuwende, onfrisse, ongewassen jongeren?)

Ik heb me gehaast naar het auditorium, de plaats waar ik de laatste schooldag alle kauwgom onder de banken moest uitkrabben met een mesje, maar die er nog steeds even vuil uitzag als na het schrobben. Oh, en jij dacht dat ik al rond was met mijn verhaal? Nee hoor, luister goed hier komen mijn twee beste vrienden; chaos en verwarring. Mijn vriendinnen komen al afgestormd na één voet aan de binnenkant van het gebouw gezet te hebben. Bleek dan ook nog eens dat ze me in de verkeerde richting hadden ingeschreven. Kan iemand me uitleggen waarom wij over vierkantswortels en machten, gedichten en letterkunde moeten leren, maar dat 'de school' in hoogsteigen persoon er niet een slaagt een twee streepjes tellend kruisje in het vakje, bij de juiste richting aan te duiden? Wat op zich wel kan rechtgezet worden maar dat zonder twijfel betekend "een getal boven de biljoen" keren uitleggen wat er mis is gelopen, waarom je toch in een andere klas zit, waarom je naam niet op die vervloekte klassenlijst staat ect.

En het martelen stopt nog lang niet, want de traditionele dialoog onder leerkrachten ging van start. Deze dialoog leidt dan het jaarthema in. Geloof me zeer, 1 september, stipt 12 na half 10 's morgens wou geen enkele, gezonde tiener zich bevinden in het auditorium van mijn school. Leerkrachten met zonnebrillen die zelfs voor mijn geboortejaar gewaagd waren op het gebied van "die draagt toch niemand meer" en een blikje redbull om het 'stoer' te maken. Too bad, als ze gingen comazuipen dan zou ik misschien wel onder de indruk zijn geweest. Maar nu, het toppunt, het punt waarop mijn haren vanzelf uit de knoop gaan en zelfs wel uitvallen is het moment waarop leerkrachten de slang van ons, jongeren willen benutten. Wat zo'n beetje even mongool klinkt als het geschreven wordt:

"Weeejohh" of "wie hoot en wie noot" of "wahat da focking" of "Feestboek"

Zenuwslopend toch? Je zit daar al met tegenzin, in de vroege ochtend waarop je normaal lekker onder de lakens ligt te snorren, en dan gebeurd ZO IETS. En toen was mijn goesting om mijn beste beentje voor te zetten verdwenen als de vakantie en de zon;

Oh ik zal jullie niet langer in spanning houden ons thema is feest-me-nu. Dit is met stipt de meest misselijkmakende woordspelling ooit gehoord, maar ik moest m' toch even melden aangezien er (in tegenstelling tot de olifant op het verwelkomingsbord en school) een verband is met mijn blogbericht en de foto's.

Na alle problemen zo goed en zo kwaad te hebben opgelost in verband met de verkeerde richting, ben ik dan toch nog in het juiste klaslokaal terecht gekomen. De kennismaking daarin tegen verliep vlotjes, behalve dat hoogstwaarschijnlijk slechts een paar levende zielen ook maar de moeite gedaan hebben om nauwkeurig naar één van mijn uitgesproken zinnen te luisteren..

Iets later gaat de bel, waarmee ik een haat-liefde relatie mee heb,

zeg nu zelf een bewogen 1 september?

Thuis zoek ik achter gepaste prenten om in mijn stijldagboek te plakken ter herinnering van 1 september en stoot ik op een van m'n favo gratis tijdschriften "RUGGED" The magazine for the last and the few. Op de cover staat een afbeelding van een gehavende taart met opschrift "the party is over" en "you suckers" Spontaan glimlach ik en denk ik aan het idiote 'feest-me-nu' gedaan met de vakantiepret, hoewel dit nog maar het begin was van een lang jaar vol nieuwigheden.

ps. waarom die taart op de cover van RUGGED ? Het is de laatste uitgave :( omdat ze krap bij kas zitten, zo jammer! gelukkige heb je nog steeds hun site, waar je zeker eens moet langs gaan zodat je ook de competitie kan steunen om het tijdschrift weer op de markt te brengen want no money, no honey schrijven ze.

Dikke zoen, trouwens ook een wat krommere 1e september gehad ? Geen paniek, het wordt enkel erger ;)