Ik zeg dat een sober mensenleven niet volstaat om alle wonden te helen.
Wonden worden littekens. Sommigen verwaarloosbaar voor het oog, anderen een kwelling voor het lichaam. Maar ongezien de vorm, kleur of grootte van onze littekens, het is de herinnering eraan die ons onophoudelijk blijft achtervolgen. Ze komt voor in onze dromen en verschuilt zich in voorwerpen.
Zo zal de herinnering aan jou nooit vervagen, evenals het litteken. Het is een bruuske lijn die mijn hart uiteenrukt in twee grove stukken. In het kleine deel zal je blijven voortleven maar het grootste deel zal je afwezigheid negeren en pompt de toekomst tegemoet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten