The Making Of

The making of 'Pretty Genes'

Londense inspiratie.

Gedurende ontelbare weken lang zat er dat gekke idee in mijn achterhoofd om datgene waar te maken wat zovelen al voor mij gedaan hadden.

- een eigen blog in het wereld wijde web lanceren.

Maar telkens bij een moedige poging om een blog aan te maken, verscheen er dan dat ene rotvakje weer. Dat 'Blognaam' rechthoekje met een sterretje aan.

'Het verplicht in te vullen veld.'

Gelukkig sta je er als hulpeloze tiener en dagdagelijkse dagdromer nooit hélemaal alleen voor.

- Er zijn altijd wel full-time optimisten in de buurt die je overal uit de nood helpen. Zo van die mensen die, zelfs al staan ze helemaal naakt in de sneeuw, nog steeds met een enorme grijns op hun blauw gevroren gezicht al klappertandend kunnen zeggen : 'ik maak er het beste van!' of "hé, het kon erger!"

Vele positieve, ruimdenkende en echte hartsvriendinnen (+ enkele hersenspinsels) hebben me dan ook intens helpen zoeken naar een geschikte naam. We bezochten wel honderden blogs, mixten tal van woorden door elkaar en probeerden zelfs met initialen een woord te vormen.

Wanneer we eindélijk op iets uitkwamen dat een woord zou moeten betekenen bleek het al te bestaan.

Uiteindelijk staakte iedereen de volslagen belachelijke zoektocht.

Het blogidee, verdween dan ook als sneeuw voor de zon. Totdat ik op een gegeven moment tijdens een bezoek aan het Londense Tate, geboeid voor een werk over 'Dadaisme' stond na te denken (zonder na denken.) En tegen mezelf zei : 'misschien moet ik mijn blog gewoon Dadaisme titelen.' Stel je voor : (blog geïnspireerd door het dadaisme)

- een blog maar dan zonder een blog te zijn

- blogartikels zonder één enkel woord

- fotomateriaal zonder beeld

mhh, oké naderhand toch niet zo'n overweldigend idee. Want al bij al, zou het dan een hagelwitte pagina blijven. Maar laten we niet afwijken.., plots komt mijn mama enthousiast met een stuk papier aangelopen.

In een slordig handschrift, want het was hoogstwaarschijnlijk in een recordtempo opgeschreven in de trein, stond gekladderd : pretty genes. Dit was het ! Dit was precies wat ik zocht, een herkenbare naam die over de hele wereld nog door geen enkele sterveling bedacht was.

Een paar woorden die zo mooi in de mond klinken dat iedereen ze voor altijd zal onthouden.

Ik zei het matchende koppel woorden nog een keer luidop. "Pretty genes"

Verklaring :

Pretty, spreekt natuurlijk voor zich.

Een fashionblog, althans dit zou er gedeeltelijk op moeten lijken, gaat altijd om het mooie en pure van fashion inclusief de dragers. (INNERLIJK EN UITERLIJK KRIJGT Z'N ZEGJE OP DEZE BLOG!)

Genes / Jeans, is een homofoon. (Lekker moeilijke term, maar het betekent gewoon : twee woorden die hetzelfde worden uitgesproken maar een andere betekenis hebben)

Het kan dus aan de ene kant het woord 'genen' betekenen. Je hebt nl. je schoonheid, of anders gezegd je afwijkingen en kwaaltjes, die je zo graag verwenst, gekregen van je genen. Afkomstig van je ouders of familie. Maar aan de andere kant staat het ook voor jeans. Het meeste geliefde of toch meest comfortabelste kledingstuk allertijden.

Geef nu zelf toe, mijn mama is geniaal?