HELLO AND GOOD-BYE HOLIDAY

UNDER THE INFLUENCE OF SOMETHING THAT MAKES YOU FAIL

Onze vakantie is omgevlogen, ik heb gedaan wat ik kon om het nieuwe schooljaar te stoppen, helaas is dit niet gelukt. Zoals zovelen heb ook ik 1 september moeten trotseren. Hoewel ik had besloten, voorbeeldig te beginnen, is dit uitgedraaid tot een waar fiasco. Je weet wel; in een rush wassen en aankleden. Gehaast een ontbijt nemen en alweer de deur uitvliegen om toch maar weer voor de ellendige bel te zijn. Dit is hoe mijn eerste schooldag verliep..

Nadat ik wakker was gebeld, niet eens lief wakker werd geschud, nee gebeld, ben ik al grommelend opgestaan. Ik ben gestrompeld naar de badkamer waar ik vol afschuw naar het vogelnest staarde dat gisteren nog haar bleek te zijn. Mijn zwart glanzende borstel heeft zich sterk gehouden, doch kon hij het niet redden tegen alle vijandelijke knopende klitten. Dan maar een vissengraat gemaakt.. Na koud water over mijn gezicht, de zoektocht naar mijn mascara. Na 3 minuten was de goesting over en heb ik mijn stompe wimpers hun rust dan maar gegund. Het aankleden ging nog behoorlijk, jegging met een ietwat opvallende blouse.

Op naar het ontbijt, bestaande uit één element: suikers. Met andere woorden, volledig mijn voeten aan het spreekwoord "eet 's morgens als een koning, 's middags als een prins en 's avonds als een knecht" geveegd. Trouwens voeten, die waren nog naakt, had ik maar niet gekozen voor die plateauzolen. Ze zijn zo mooi en leuk, ik ben er stiekem verliefd op, maar ze zijn zo pijnlijk als er reeds blaren pronken op de zijde van je hielen. Achteraf gezien, luister altijd naar je lijf en niet hart. Ter verduidelijking, ik heb een heel eindje moeten lopen op mijn hoge hielen en elegant lopen en pijn zijn twee woorden die je enkel in een ontkennende zin tegenkomt.

Hijgend en puffend aangekomen aan de grijze massa stenen, staat daar weer dat ene vrouwtje. Echt elk jaar staat ze daar in haar purperpaarse, oversized kledij alle groentjes en ingewijden van de school te begroeten. Niet gelogen, dat mens staat er met een houten stok te zwaaien waaraan een plaatje aanhangt met de tekst 'WELKOM' en als dat nog niet genoeg is, staat er ook nog eens een zilveren olifant op. Al vijf jaar probeer ik hopeloos het verband van een olifant en 1 september te linken, maar nog steeds vind geen enkele zinnig gemeenschappelijk kenmerk.. (maar geen beledigen tegen dit vrouwtje, uiteindelijk heeft ze nog haar eigen, vaste stijl, en heeft zij wel de moed om op 1 september vrolijk te staan zwaaien tegen geeuwende, onfrisse, ongewassen jongeren?)

Ik heb me gehaast naar het auditorium, de plaats waar ik de laatste schooldag alle kauwgom onder de banken moest uitkrabben met een mesje, maar die er nog steeds even vuil uitzag als na het schrobben. Oh, en jij dacht dat ik al rond was met mijn verhaal? Nee hoor, luister goed hier komen mijn twee beste vrienden; chaos en verwarring. Mijn vriendinnen komen al afgestormd na één voet aan de binnenkant van het gebouw gezet te hebben. Bleek dan ook nog eens dat ze me in de verkeerde richting hadden ingeschreven. Kan iemand me uitleggen waarom wij over vierkantswortels en machten, gedichten en letterkunde moeten leren, maar dat 'de school' in hoogsteigen persoon er niet een slaagt een twee streepjes tellend kruisje in het vakje, bij de juiste richting aan te duiden? Wat op zich wel kan rechtgezet worden maar dat zonder twijfel betekend "een getal boven de biljoen" keren uitleggen wat er mis is gelopen, waarom je toch in een andere klas zit, waarom je naam niet op die vervloekte klassenlijst staat ect.

En het martelen stopt nog lang niet, want de traditionele dialoog onder leerkrachten ging van start. Deze dialoog leidt dan het jaarthema in. Geloof me zeer, 1 september, stipt 12 na half 10 's morgens wou geen enkele, gezonde tiener zich bevinden in het auditorium van mijn school. Leerkrachten met zonnebrillen die zelfs voor mijn geboortejaar gewaagd waren op het gebied van "die draagt toch niemand meer" en een blikje redbull om het 'stoer' te maken. Too bad, als ze gingen comazuipen dan zou ik misschien wel onder de indruk zijn geweest. Maar nu, het toppunt, het punt waarop mijn haren vanzelf uit de knoop gaan en zelfs wel uitvallen is het moment waarop leerkrachten de slang van ons, jongeren willen benutten. Wat zo'n beetje even mongool klinkt als het geschreven wordt:

"Weeejohh" of "wie hoot en wie noot" of "wahat da focking" of "Feestboek"

Zenuwslopend toch? Je zit daar al met tegenzin, in de vroege ochtend waarop je normaal lekker onder de lakens ligt te snorren, en dan gebeurd ZO IETS. En toen was mijn goesting om mijn beste beentje voor te zetten verdwenen als de vakantie en de zon;

Oh ik zal jullie niet langer in spanning houden ons thema is feest-me-nu. Dit is met stipt de meest misselijkmakende woordspelling ooit gehoord, maar ik moest m' toch even melden aangezien er (in tegenstelling tot de olifant op het verwelkomingsbord en school) een verband is met mijn blogbericht en de foto's.

Na alle problemen zo goed en zo kwaad te hebben opgelost in verband met de verkeerde richting, ben ik dan toch nog in het juiste klaslokaal terecht gekomen. De kennismaking daarin tegen verliep vlotjes, behalve dat hoogstwaarschijnlijk slechts een paar levende zielen ook maar de moeite gedaan hebben om nauwkeurig naar één van mijn uitgesproken zinnen te luisteren..

Iets later gaat de bel, waarmee ik een haat-liefde relatie mee heb,

zeg nu zelf een bewogen 1 september?

Thuis zoek ik achter gepaste prenten om in mijn stijldagboek te plakken ter herinnering van 1 september en stoot ik op een van m'n favo gratis tijdschriften "RUGGED" The magazine for the last and the few. Op de cover staat een afbeelding van een gehavende taart met opschrift "the party is over" en "you suckers" Spontaan glimlach ik en denk ik aan het idiote 'feest-me-nu' gedaan met de vakantiepret, hoewel dit nog maar het begin was van een lang jaar vol nieuwigheden.

ps. waarom die taart op de cover van RUGGED ? Het is de laatste uitgave :( omdat ze krap bij kas zitten, zo jammer! gelukkige heb je nog steeds hun site, waar je zeker eens moet langs gaan zodat je ook de competitie kan steunen om het tijdschrift weer op de markt te brengen want no money, no honey schrijven ze.

Dikke zoen, trouwens ook een wat krommere 1e september gehad ? Geen paniek, het wordt enkel erger ;)