van de dingen die voorbijgaan

Ik haat sleutels, specifiek lockersleutels die nodig zijn om je locker te openen in school.

Ik haat ook school, maar ik weet nog niet wat ik het meeste haat. School of sleutels.

Vakantie, daar hou ik van, en mijn vriendje. Nog meer hou ik van mijn vriendje in de vakantie.

Ik praat weer tegen voorwerpen. Ik scheld ze uit of fluister ze toe hoezeer ik ze bewonder. Dit kan maar één ding betekenen, de school is weer bezig! Ik heb me zojuist suf gezocht achter mijn lockersleutel. Dat klein stuk venijn, verstopt in mijn tas. Ik durf bijna te beweren dat het pootjes heeft. Raar toch hoe dingen verdwijnen en op een plaats tevoorschijn komen waar je ze onmogelijk voor het laatst hebt gezien.

Vandaag, de eerste schooldag van het nieuwe jaar, heb ik me zitten afvragen waarom we wél een rekenmachine hebben maar geen tijdmachine. Als ik een tijdmachine zou hebben, zou ik hem waarschijnlijk eerst kwijtraken. Plotseling zou ik hem weer terugvinden, gewoon uit het niets, in het midden van mijn kamer. Uit onbedwingbare enthousiasme zou ik terug in de tijd keren, juist op het moment waarop ik mijn tijdmachine verloor. Snap je nu waarom ik een rekenmachine in mijn boekentas heb en géén tijdmachine?