Stiftdichten

Hey! Ondanks dat ik abnormaal veel moet leren (dankjewel allerliefste Horatius) maak ik tussendoor toch op onverklaarbare wijze weer tijd voor wat ik graag doe: schrijven en nog een hoop andere nutteloze dingen. Ik wilde al een lange tijd eens proberen stiftdichten. Dan heb je dus een krant met een interessant artikel en een dikke alcoholstift nodig. Uiteindelijk ga je allerlei woorden schrappen en zo bekom je een eigenaardig gedicht.

Na heel wat schrapwerk in een stukje uit de standaard over jeugdtheater, kreeg ik niet alleen enorme hoofdpijn van de sterke geur van mijn alcoholstift, maar ook een knappe samenstelling van een wirwar van woorden. Ik presenteer u "Door het bos." Mijn semi-zelfgefabriceerde gedicht!

Roep om te breken met wetten die je bestaan beheersen.

De talloze leventjes die het ultieme oproepen: allen komen ze in grote drama's.

Het leven, de wereld is hier een dorp:

inclusief zweverige artiesten en misgelopen liefdes.

Gek, ontroerend, zacht muziekje;

wie weet dat hij kleinkunst maakt met de bomen en het bos

roept vrijheid uit je eigen leven, in plaats van jouw kleine gevangenschap.

De zin van het leven is nul, een wereld zonder wetten.

Hij blijkt net zoveel tiran als revolutionair.

Onderdruk het leven, onthou je ervan! Presteer een pure versie

zonder slaafse maskers, indringende tonen en gekwelde blik.

Sis als een slang in je oor:

het leven dat we leven, is maar een van de vele mogelijke.