Als iedereen het altijd heeft over de overduidelijke kenmerken en symptomen van liefde, vraag ik me af hoe men kan zien dat ze stilaan verdwijnen? Hoe weet je dat de kriebelende vlinders in andermans buik langzamerhand stuk voor stuk verstenen en verdwijnen? Is het wanneer we terug kunnen eten, omdat de brok in onze keel opgelost lijkt? Of misschien wanneer de rozengeur en maneschijn plaats maken voor een duisternis gevuld met leugens. Worden de tedere gebaren van affectie zeldzaam en broos? Misschien is het wel het moment waarop dromen van voorheen uit elkaar vallen in duizend onzichtbare stukjes. Medisch gezien zeggen we wel dat een sleutelbeen fractuur het pijnlijkst is wat je kan overkomen, maar wat moet het met ons hart? Achter de cliché zin "Hearts don't have bones, but you broke mine" moet toch een waarheid verschuilen, want hoelang heelt zo'n wonde ?
Dark is the night.
Only bullets whire over the field,
Only winds o'er the trenches do howl,
And the stars twinkle dimly.
On this night,
Darling, I know that you are awake,
and while gently the cradle you rock,
you hide al the signs of weeping.
How I adore
the caress of your beautiful eyes,
oh if I could
For a moment press my lips to them.
But the black night,
Oh my love, keeps us so far apart,
ander the dangerous, periious field
is a wide gulf between us.
"Russia; memory: the blockade - Dark is the night" - uitwisseling Sint-Petersburg
leuke fotos en st petersburg was echt wel fantastisch!
BeantwoordenVerwijderen