dinsdag 2 november 2010

Als doden zwijgen

Ik: Wauw, vet gedaan zeg!
Meisje: huh, waar heb je het over?
Ik: Ja die hakenneus, lijkt net alsof 'ie' echt is!

meisje loopt huilend weg

Ik kan nu niet echt verwoorden wat ik precies van Halloween vind. Even op een rijtje zetten: oorspronkelijk een Keltisch feest waarin bloeddorstige barbaren geesten gaan verdrijven, zodat deze hun lichaam niet zouden gaan bezitten. Nu: een verkleedpartijtje met kinderen verkleed als mummies uit ultrazacht, lichtroze WC-papier of als lieve fee MET glittredende vleugels en een stafje met ster of als heksen op een swiffer, Eumh..
- beetje uit de context getrokken misschien?

Wat pas echt huiveringwekkend zou zijn: geesten oproepen in een donkere kamer met enkel een 5-tal theelichtjes, een spelbord en een glas én daarna Paranormal Activity 1/2 gaan kijken. Echt respect voor diegene die dat durven!

Pompoenen uithollen vind ik nog wel charmant. De hele dag gezellig staan peuteren in een oranje brei. Een poging ondernemen om een eng gezicht uit te snijden maar uiteindelijk uitkomen met een lachend gezicht. Vervolgens naar de keuken huppelen (let wel op! Met brokken pompoen in je haar) en trots aan je mama het vulsel geven om soep te maken. Mhh pompoensoep! Nostalgie; vroeger vergezelde ik mijn vriendin rond Halloween altijd naar een afgelegen huisje in de Ardennen. Daar holden we dan onze pompoenen uit en 's avonds maakte haar moeder er soep van. Om de sfeer er echt in te laten komen maakten we dan van soepballetjes kleine spinnen, door in de balletjes kleine stukjes pastastokjes te steken. Als dessert haar beroemde heksenprotjes; chocolade pudding!

In ieder geval, voordat ik nog meer melige verhalen ga vertellen (en ik steeds minder volgers krijg) wens ik jullie allemaal een heel erg leuke, late post-Halloween en Allerheiligen toe. Hoewel ik niet weet hoe Allerheiligen leuk kan zijn.. Ik ben als de doods voor kerkhoven. Maar aan de andere kant is het goed om iedereen te herinneren die er ooit voor je is geweest (ik word weer melig) en laten we misschien hoofdzakelijk genieten van de mensen die er nog rond ons zijn..

Jaja, ik ga weer meer l a n g e berichten schrijven

ps. ik heb zo'n rare kunstenaar ontdekt; eentje die allemaal absurde teksten op huid schrijft;

The color of
her where she
is inside out
is enough to
make me
kill her











Geen opmerkingen:

Een reactie posten